هر روز و شب

عشق را، بر گردِ قلبم، می‌تنم؛ هر روز و شب

تار و پودش می‌شود پیراهنم؛ هر روز و شب

.

بر سرِ دل می‌کشانم، دستِ مهر و، عاطفه

نقشِ دل را می‌زنم، بر دامنم؛ هر روز و شب

.

ماورای نبضِ جان احساس می‌بینم مدام

بوسه بر دستانِ قلبش می‌زنم؛ هر روز و شب

.

درد دارد دل، زِ نامردی؛ ولیکن، همچنان
با نهانِ حسّ جانم، یک زنم؛ هر روز و شب

.

دل، نمی‌خواهد، که باشد، دور از امواجِ عطش
تشنه‌ی سرچشمه‌ی دل شد تنم؛ هر روز و شب

.

چون زلیخای زمانم؛ یوسفی باشد، اگر،
شورِ جانم را، فدایش می‌کنم؛ هر روز و شب.

زهرا‌ حکیمی ‌بافقی (غزل ۵۳، کتاب نوای احساس)

+ نوشته شده در دوشنبه ۱۴۰۲/۱۱/۳۰ ساعت 9 AM توسط الهه‌ی احساس